Koniecpol, 22.11.2007

Doktoraci

Teofil Smażyński
1929 - 1985
dr n. farm.
Akademia Medyczna Kraków

Teofil Smażyński był farmaceutą i pracownikiem naukowym, cenionym specjalistą w zakresie technologii postaci leku, autorem szeregu publikacji, patentów i opracowań technologicznych wdrożonych do produkcji.

Teofil Smażyński urodził się 5 kwietnia 1929 roku w Koniecpolu (wtedy: województwo Łódzkie powiat Radomszczański) jako syn Jana i Marianny, co zapisane zostało w księdze Urzędu Stanu Cywilnego w Koniecpolu-Miasto pod numerem 46/1929. W 1943 roku ukończył szkołę podstawową w Koniecpolu. W okresie okupacji pracował w gospodarstwie rolnym swego ojca oraz w drogerii stryja Ignacego Smarzyńskiego w Zawierciu.

Po wyzwoleniu kontynuował naukę: w 1948 roku uzyskał w Zawierciu małą maturę, a następnie 21 czerwca 1950 roku ukończył Liceum Drogistowskie Zrzeszenia Drogistów R. P. w Częstochowie, otrzymując tym samym świadectwo dojrzałości. W latach 1950-1954 studiował na Wydziale Farmacji Akademii Medycznej w Warszawie, uzyskując 2 grudnia 1954 roku dyplom magistra farmacji.

Od 16 września 1954 rozpoczął pracę w Państwowym Zakładzie Higieny w Warszawie na stanowisku młodszego asystenta, a od 26 stycznia 1955 roku - asystenta. Następnie 31 stycznia 1955 roku otrzymał nakaz pracy, kierujący go do dyspozycji Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie, gdzie pracował na stanowisku asystenta do 20 czerwca 1955 roku.

22 czerwca 1955 roku został powołany do zawodowej służby wojskowej w Wojsku Polskim w Gołdapi (JW 1829), którą zakończył 17 grudnia 1957 roku. przechodząc do rezerwy w stopniu porucznika.

Następnie 23 grudnia 1957 roku rozpoczął pracę w Instytucie Antybiotyków w Warszawie, najpierw w charakterze pracownika inżynieryjno-technicznego w Pracowni Formy Leku, a od 28 listopada 1960 roku na stanowisku starszego asystenta. 31 grudnia 1961 roku został mianowany adiunktem w Instytucie Antybiotyków. Od 1 października 1958 roku do 10 maja 1959 roku pracował także w Aptece Nr 105 w Warszawie. Następnie, 1 stycznia 1964 roku został powołany na Kierownika Pracowni Postaci Leków w Zakładzie Technologii Chemicznej (a później w Zakładzie Biochemii) w Instytucie Antybiotyków.

25 czerwca 1959 roku odbył się w Warszawie ślub Teofila Smażyńskiego z Emilią Smagą, córką Stanisława i Heleny, pochodzącą z Chrząstowa (dołączonego już w tym czasie do Koniecpola).

Od 5 marca do 5 czerwca 1965 roku przebywał na stypendium Organizacji Narodów Zjednoczonych we Włoszech. Po powrocie, 16 października 1966 roku, przeszedł do pracy w Zakładzie Farmacji Stosowanej Instytutu Farmaceutycznego w Warszawie, gdzie został zatrudniony na stanowisku adiunkta.

Dnia 10 grudnia 1966 roku Teofil Smażyński obronił na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medycznej w Krakowie pracę doktorską: "Tabletki rozpuszczalne do sporządzania roztworów ocznych" (promotor: prof. dr hab. Leszek Krówczyński) i uzyskał stopień naukowy doktora nauk farmaceutycznych. Z Rozkazu Personalnego Nr 0446 z dnia 30 września 1967 roku Ministra Obrony Narodowej, z dniem 12 października 1967 roku, został mianowany na stopień kapitana w korpusie osobowym oficerów służby zdrowia w grupie farmaceutów. 1 lutego 1967 roku objął stanowisko Kierownika Pracowni w Zakładzie Farmacji Stosowanej Instytutu Farmaceutycznego w Warszawie, a 1 lipca 1971 roku został powołany na Kierownika Zakładu Farmacji Stosowanej tego Instytutu (później Instytutu Przemysłu Farmaceutycznego w Warszawie).

21 maja 1975 roku uzyskał drugi stopień specjalizacji w zakresie technologii postaci leków (zaświadczenie Nr 1140/51/1975r.).

Z dniem 1 lutego 1980 roku przeszedł do pracy w Tarchomińskich Zakładach Farmaceutycznych "Polfa" w Pionie Postępu i Rozwoju, na stanowiskach: Kierownika Farmaceutycznego Laboratorium Badawczego oraz adiunkta, gdzie pracował do końca.

Po krótkiej chorobie zmarł 22 czerwca 1985 roku w Warszawie i został pochowany na cmentarzu w rodzinnym Koniecpolu.

Syn Piotr (ur. 1960) - mgr inż. informatyki.

Dorobek naukowy dr n. farm. Teofila Smażyńskiego obejmuje 25 publikacji, 7 patentów oraz wiele opracowań technologicznych, z których większość została wdrożona do produkcji. W 1981 roku PZWL wydał w ramach serii Biblioteka Farmaceuty napisaną przez niego monografię pt. "Mikrokapsułkowanie". Dr Teofil Smażyński za swe osiągnięcia uzyskał między innymi I nagrodę Mistrza Techniki w Konkursie Życia Warszawy.